Illius exercitationes stilisticae

[ille ego qui]

"Arschloch"
-------------
salvete sodales doctissimi,
diutissime cum ipse me abstinuerim, nunc iam fieri non potest, quin hanc quaestiunculam subobscenam vobis proponam - quomodo Latine "Arschloch" reddatur? quo nomine contumelioso Teutonice is declarari mihi quidem videtur, qui homo nescio an dolosus alienis commodis postpositis ac contemptis sua tantummodo spectet. nunc disputate nullo pudore!
valete.
ille

[ille ego qui]

salve mi Novecolone,

durissimum verbum affers - pro impudicitia tua habesne pro certo istud nomen etiam translate ita adhiberi, ut simile quid sibi velit atque nostrum "A.l." (cuius intellectum supra adumbrare temptavi)?

bene vale.

[ille ego qui]

salvete iterum!
si rem ipsam spectamus, talia mihi adiectiva occurrunt: arrogans, inverecundus, immemor, impudicus, neglegens, importunus, inhumanus, Germanice dixerim: "rücksichtslos". quae tamen adiectiva quin habeant multo minorem vim, minime videtur dubium. vos quid iudicatis?
valete.

[consus]

Forsitan, amice, tibi probetur vox mastigiae.

[ille ego qui]

gratias tibi ago, mi Conse

[ille ego qui]

"pikant, delikat ..."
-------------------------
salvete omnes!

ecce tandem aliquando nova quaestiuncula stilistica exquisita ac lauta:
quomodo Latine reddam talia:
"pikante informationen", "pikante details", "eine delikate angelegenheit" ... utinam pateat, de cuius generis rebus agatur!

imprimis ista verba in mentem mihi venerunt: salsus, exquisitus, lubricus ...
quibus num res acu tangatur, dubito. vobisne aliquod verbum vere proprium occurrit?

bene valete.

[consus]

pikante Informationen

Oro te, amice, hoc perpendas exemplum:

Quod ad NN, venustissimam illam virginem, pertinet, exploratas habeo quasdam res, quibus sensus tuos titillare possim.

[Zythophilus]

SALVE
"etwas Pikantes/Delikates sagen" delicias dicere (Cf. Catulli c. CII)
VALE

[consus]

"eine delikate angelegenheit"

Nonne est res dubia?

[ille ego qui]

"Stimmung", "Atmosphäre"
-------------------------------
salvete, amici!
sescenties iam haesitavi mecumque reputavi, quibus verbis Latinissimis de "Stimmung" vel "Atmosphäre" dici posset. haec sint exempla:

"Es herrschte eine feindselige Stimmung in dem Haus",
"Nach dem Geständnis war Tage lang eine angespannte Atmosphäre in der Familie zu spüren",
"ich bin jetzt nicht in der Stimmung, um darüber zu diskutieren!" (=nolo, animus non est ...?),
"Als gestern die Sonne unterging, war eine ganz eigenartige Stimmung am Himmel" (ubi rem paulo aliter se habere me nullo modo fugit)
et alia huius generis ...

quid vobis videtur?
valete,
ille

[Zythophilus]

Animus eorum, qui illam domum incolebant, infensus erat.

[Tiberis]

salve, Christiane ,

equidem censeo in illo vocabulo Latine reddendo praecipue nobis respiciendum esse, de qua re agatur. nullum enim vocabulum habemus Latinum, quo in omni re uti possimus. id , quod Germani "Gemütszustand" appellant, Latine "animus" reddi solet, cf. (2)*;
sin autem de quodam statu rerum aut rationum loquimur, sicut de statu caeli aut de rationibus, quaecumque sint inter homines, pro re vox apta nobis eligenda erit. (1) , (3)



(1)...war Tage lang eine angespannte Atmosphäre in der Familie zu spüren >
...diem ex die sentiri potuit, quanta simultas inter suos intercesserit

(2)ich bin jetzt nicht in der Stimmung, um darüber zu diskutieren! (=nolo, animus non est ...?) >
non ita animo sum affectus, ut de ea re disputarem

(3)Als gestern die Sonne unterging, war eine ganz eigenartige Stimmung am Himmel"
heri, cum sol occidit, caelum miro modo illuminatum est


* tamen saepe fit, ut "animo" carere nobis liceat, ad exemplum: "in trauriger stimmung" = tristis eqs.

[ille ego qui]

Christianus Tiberi et Zythophilo s.p.d.
gratias vobis ago pro scite propositis! ante omnia magnum gaudium mihi attulit caligninemque discussit vox Tiberina simultatis.
velim autem, mi Tiberis, patefacias, unde hanc formulam hauseris: "animo affici / animo affectum esse", siquidem memoria teneas. putasne etiam dici posse: "EO animo ..., ut ..."?
quod ad caelum attinet, et mihi aliquid in mentem venit, quod nescio an supra proposito apponi liceat: "caelum miram quandam speciem praebuit." quod si vobis parum aptum visum erit, contra clamatote!
bene valete.

[Zythophilus]

SALVE
"facies quaedam mira" mihi apta uidetur.
VALE

[ille ego qui]

salve!
quod verbum cum "facie" coniungendum suades, mi Zythophile? nullum enim locum reperio, quo facies "praeberi" dicatur - excepto uno Suetonis, quo faciem pro vultu positam esse patet. sentisne verbum faciei verbo speciei praeferendum esse - et cur?
vale.