Illius exercitationes stilisticae

[ille ego qui]

salve mi Conse!
gratias tibi ago.
habesne testimonia verbi "nesciendi" cum "num" coniuncti. quae equidem nulla invenia in "PHI" corpore ...
valeas.

[consus]

num] cf. Cic. Att. 4, 9, 1 (scire num); concedo nescire num ab usu abhorrere Ciceroniano; sed scribere licet nescire -ne: cf. Cic. fam. 2, 5, 2: sed haec ipsa nescio rectene sint litteris commissa.
Apta puto esse et haec:
Equidem nescio utrum Maior ille bonus sit praeceptor necne.

[ille ego qui]

gratias tibi ago, mi Conse. abhinc igitur dicam "nescio -ne", nisi forte "fortasse" exprimere voluero

paucissima addam:
*

concedo nescire num ab usu abhorrere Ciceroniano

non modo apud Ciceronem, sed nusquam inveniri videtur ... (ope 'Diogenis')
*
aliquando iam quaesivi "nescio utrum ..." unde mira res evenit: paene semper "nescio" interrogationi obliquae postponi, aut numquam aut rarissime anteponi ...

valeas.

[consus]

ille ego qui scripsit:

...non modo apud Ciceronem, sed nusquam inveniri videtur ...

Equidem miror, optime amice, neque apud Menge1960 (§ 403 Anm. 5) neque apud Menge2000 (§ 522), nisi fallor, hunc verborum usum (sc. nescire num) aperte prohiberi. Apud Menge2000 (l.c.) additum legimus hoc:

an als Einleitung einer indirekten Satzfrage ist unklassisch.

Et Iohannes Philippus Krebs in Antibarbaro haec scribit (s.v. nescire):

Nescire mit indir. Fragesatz ist klass., aber bei Cic. nie mit num, mit ne nur fam, 2, 5, 2... öfters mit disjunktiver Frage, z.B. Cic. fam. 2, 5, 2 nescio, gratulerne tibi an timeam.

Ille scripsit:

aliquando iam quaesivi "nescio utrum ..." unde mira res evenit: paene semper "nescio" interrogationi obliquae postponi, aut numquam aut rarissime anteponi ...

Nego sanctam esse legem qua impediamur quominus verborum ordinem commutemus.

[ille ego qui]

"bezweifeln, dass"
------------------

salvete!
quomodo - e.g. - Latine dicere possum:
"ich bezweifele, dass diese sache gut ausgehen wird"?
"dubitare num" nusquam invenio ...
gratias in antecessum vobis ago. valete.
ille

[Zythophilus]

Georges apud Plinium (ep. VI 27, 2) legi ostendit: Dubito num idem tibi suadere quod mihi debeam.
Etiam hac forma in eadem epistula utitur: Dubito an idem nunc tibi quod tunc mihi suadeam.
Cicero (Tusc. IV 50) scribit: De L. Bruto fortasse dubitarim, an propter infinitum odium tyranni ecfrenatius in Arruntem inuaserit

[ille ego qui]

gratias tibi ago!
(non quaesieram nisi apud Ciceronem et Caesarem )

[Medicus domesticus]

Menge 2007 : §539...Anm.2..

[ille ego qui]

salve Medice,
gratias tibi quoque. quamquam de sententiis negativis non dubitavi - ubi quin quin ponendum esset, minime dubitavi -, sed de positivis ...
vale.

[ille ego qui]

=> dubito, an haec res ad bonum eventum adduci possit.

[Medicus domesticus]

Salve ille,
Anm.2 legistine?

[consus]

Ut omnis dubitatio tollatur, amici: Menge2000 § 539 (1) Anm. 2.

[ille ego qui]

veniam a vobis peto! ac gratias ago ...
miror quod de "dubitando an" nihil verborum faciant - quod Zythophilus noster apud Ciceronem repperit.
valeatis.

[ille ego qui]

"das Beste", "Haut" (de fructibus)
---------------------------------
salvete sodales,
post diuturnum silentium hoc ex vobis quaeram, quomodo Latine dici possit, id quod Vicus de Bülow dicit in quadam scaena: "das beste sitzt unter der haut".
num dici potest: "optimum est (situm) sub ..."? quod mirum sonum praebet. commodius mihi videtur: "optima pars ..." quidve sentitis de hoc - simile enim aliquid in Vivario novo audivi -: "virtus est sub ..."
quid autem verbo, quod est "Haut" fieri oportet? inveni: callum, corium, cutis.

bene valete! pentêcostê sit vobis faustissima
ille

[consus]

Nonne licet scribere, amice, Optimum quidque sub summa cute ?